İSTANBUL VE BEN.

İSTANBUL VE BEN

 

İstanbul kadar yalnız

Onun kadar kalabalığım

Binlerce yüz bilinmedik

onun kadar tüketildik.

Her farklı yaşam,

bildik bir hüzün oldu içimizde...

 

Herkes öğrendi mi servetimizi

sonra kimse çalışmadı anlamaya,

Zamansız, uygunsuz, doyumsuz

yerleştiler içimize...

 

Ruhumuzu kaplayan fırtınalı bir deniz vardı

Gemiler kalkardı,

ne heyecanlar, ne canlar vardı

içimizde öldüler...

 

Prensesi olduk iki ayrı kıtanın,

Uçları birleştirdik;

kimi asi, kimi mütevazi

prensimiz olmadı hiç,

kölelerimizde,

İstanbul ile biz

hep kuşatıldık,

yalnız kaldık...

 

 

Issız bir topraktan elimizde kalan

binlerce maziden ne hazinler ne hazineler çıkardık

hep çabaladık, daha fazla kirlenmemek için

teslim olmadık,

olmazdık

İstanbul ve ben

sahipsiz...

 

sonsuz seven olmadı

çarpıldılar güzelliğe ve gittiler turistik ve göçebe gibi

şarkılarımız

ve de arzularımız oldu

hiç keşfedilmedik,

istanbul ve ben

sustuk...

 

bizi bilenler

bizden çok isyan ettiler

misafirler yerleşik kaldı

göndermedik,

aş ,amaç,iş verdik

doymadılar.

herkese açacak kalbimizde yerimiz vardı

sormadılar,

kaçak geldiler,

kaçak gittiler.

 

İstanbul kadar kalabalık

onun kadar yalnızım

istanbul ve ben

tesadüfen...

RÜYA AŞKLARA

 

RÜYA AŞKLARA..

Kaybolmak bilmiyor düşüncelerin , görüntün saklanmıyor gözlerimden , seslerin ,sarılışların bırakmıyor peşimi ,ne trafik ne iş güç ne de insanlar çalamıyor sana ayrılan zamanı...bu zamanın içinde sen de yoksun...kimi zaman kısa cümlelerin kimi zaman kırgınlıkların var...
Bu kadar uzaklık içinde aslında şimdi çok yakınım sana...sanki senle atıyor kalbim ,senle canlanıyor herşey ...ben sen gibi bişey oldum yani...
Kendim diye sahiplendiğim tek şey kalbimdeki yerin galiba...
Mirasım...bugünüm yarınım...tamamlandığım ...
Okul anılarını sanki ben yaşadım , ben gittim gurbetlere , sürekli içki içen boşveren de benim..evet artık herkese parlamıyor gözlerim uğraşsam bile ...iletişimim senden ibaret..
Belki bir an için tüm beklediklerim...hemde hiç gelmeyecek bir an için...
Ne de olsa vazgeçmiyor gönül..kaçmalarına anlam buluyor ,tanımlıyor psikolojini hislerim..sen bilmiyor duymuyor görmüyorsun sanki...
Biliyorum bunların hiçbirine cevap verecek ne bir gücün var ne de isteğin...
Bildiğin ve bildiğim kadarıyla yetinmece olsa gerek senle son çelişkim...
Bir iner ,bir çıkarım ben bu aşkla..yarı yolda kalsamda...ben büyüyene kadar büyüyecek sevgim..karşılıksız ..umarsız...ve duyarsız!

KENDİMLE HESAPLAŞMA:
 
Geç artık karşı tarafa, hadi bak önüne, tutamayacağım bu eli daha fazla,bırak artık!
eminsin artık,etmediğin bir kavga, gitmediğin bir yol, paylaşmadığın bir şey kalmadı ..
 hadi gidebilirsin özgür bırak onu artık..ve kendini..
 
Yapabilirsiniz ikinizde,
beraber büyüdünüz evet
kaç kere kırdınız kaç kere yanıldnız ve yanıltınız
kaç kere öldürdünüz aşk sandığınızı
canlanmadı da tekrar
alışkanlıklardan kaç kere bıkıp yüzlerinizi karaladığınız aynalarda birbirinize baka baka..
ve korkup başkalarından,birbirinize sıkıca sarıldığınızda kaçıncı günü koşarak uzaklaşmak geldi içinizden tekrar hatırla!
hadi git artık gidebildiğin kadar uzağa!
 
Yapabilirsin Sende,
yıpratmadan kendini
oynamadan dram sahnelerini
ve dans etmeden masaların üstünde, koşmadan kör gözlerin ateşine,
yapabilirsin sende sabırla yeniden birikmeyi bekle
sev kendini, kimseden nefret etmeden , kendinden öc almadan...
sakin, umutla öldürmeden geçmişi, parıltı ile bakadacaksın yarınlara inan...
gidebilirsina artık

4 sene sonra
bu sefer bir kış günü
tekrarlamadan eski hataları
yola çıkacaksın, kendi yoluna,kendi adımlarınla
sabırla...
içinde savaş olmadan duru bir su gibi bakacaksın ufka..

 

TOPRAKLA BİR...

Uçtum çok uçtum aynı anda ne çok çakıldım, yerle bir oldum,

lime lime her kelime , duygularım saçıldı yerlere

 

kırık camlar ve bedenim kanlar içinde

temizlemeye gücüm yok...

 

benzerleri aynı yerde toparlama cabası

ne kadar öke, ne kadar aşk, ne kadar hüzün varsa

hepsi bir yerde..

 

konular, sebepler ve sonuçlar ayrı olsada

hepsi birbirini gaza getiriyor..

Ölüm, nefreti, nefret aşkı, aşk heyecanı

 

hepsi saçma bir mantıkla ilerliyor..

 

bu durmak bilmez yogunlukları

durgun bir suda eritme ihtiyacı

gökyüzüne salmak ve özgür bırakmak

bu sessizliği,sakin,huzuru ve doğal enerji giriş çkışlarını farkedeli bir umut sardı beni

 

kosantre br sakinlik ve süreklilik yaşayamasamda

tattım anladım ve sindirdim bir oldum...

ne yerde ne gökte toprakla bir oldum hepsinin doğduğu yerde...

 

şimdi nefes alırken hissetiğim bu anı

gözlerim kapandığında bir gün

yarım kalmamasını diliyorum farkettiklerimin...